Week 4

Week 4 in the Gambia

Het is weer zover, weer tijd voor het wekelijkse verhaaltje. Inmiddels zit week 4 er al weer op, dat betekend dat we al op 1/3 zitten hier…Stiekem toch wel fijn hoor!

Verder even een mededeling: Er was iemand van de telefoonboom afwezig, we waren uit de lucht met het netwerk…Dus van maandag t/m woensdag heeft mijn NL-nummer het niet gedaan. Smsjes die toen dus verstuurd zijn naar dat nummer zijn niet ontvangen…..

Nou de afgelopen week hebben we zoals gewoonlijk weer 4 dagen op school doorgebracht. Het begon weer echt dodelijk vermoeiend! Zoals gewoonlijk ontzettend drukke kindjes en een aantal die echt werkelijk waar het bloed onder je nagels vandaan halen. Maar ondanks dat blijven het toch echt allemaal stuk voor stuk schatjes. Je merkt ook dat je ze beter begint te leren kennen en dat je een beetje een soort van band met ze begint te krijgen. Ik wordt hier inmiddels door de leraressen ook al de tubab-mama van Kalidu genoemd… Dat blijft echt mijn schatje, en Steffie en ik hebben besloten dat we hem samen gaan opvoeden….Vast nog wel ergens een gaatje in onze koffer toch???
De laatste dag op school deze week was echt geweldig! Voor het eerst leken de kindertjes een beetje te corrigeren te zijn. Ik heb met ze geverfd, heel leuk is dat… ze vinden het vooral heel erg leuk als je hun hand helemaal onder de verf doet zodat ze dan een hele scheve mislukte handdruk op het papiertje kunnen zetten… want met sommige krampachtige handjes hier krijg je toch wel een heel verassend resultaat! Na het leuke verfuurtje was het zoals gewoonlijk op donderdagmiddag weer tijd voor gymles. Dat is altijd erg leuk, maar ook erg vermoeiend… Maar ik had het nu redelijk goed bekeken, een beetje op de wip zitten met een stel kindertjes… Heerlijk en de kindertjes vinden het ook nog helemaal geweldig. Toch makkelijk. Dan af en toe zo nog een balletje gooien. En heel vaak kindjes in de lucht gooien en ronddraaien. Vooral dat valt heel erg goed in de smaak. En het leuke is dan, dat ik dat één keer doe met het kleinste manneke van de klas… maar vervolgens staat de hele klas, inclusief de grote zware mannekes in de rij… Jaja mijn arm en rugspieren worden hier heel regelmatig getraint.
De taak van deze week was het observeren van de kindjes die mogelijk in de lodge komen wonen. Om er zo ook achter te komen of het voor hun een goede oplossing is om hier te komen. Ik mocht Kalidu observeren (jeej jeej jeej), ricard (een heeeeeeel erg druk jongetje van een jaar of 9 die een concentratievermogen van 2 seconden heeft), en Batu ( het libanese meisje wat al eerder beschreven is). Erg leuk om dit te doen, en je komt ook tot verassende ontdekkingen soms. Ik heb ze geobserveerd in de klas, en regelmatig meegenomen naar de zogenoemde speelkamer. In dit lokaal staan wat fietsjes, wat rotzooi en het allerleukste een ballenbak. De kinderen vinden het geweldig! Dus vervolgens heb ik iedere ochtend in de ballenbak gelegen, echt heel vermoeiend hoor ;)
Deze kindjes zitten allemaal in de kleuterklas, en dus zit ik ook nog steeds in de kleuterklas, iets wat ik wel heel leuk vind. Leuk vanwege de lieve kindjes, maar ook leuk vanwege de lerares Mary. Dit is echt een schat! Ook een van de weinige die altijd met de kindjes bezig is en ook nooit een kindje zal slaan. En omdat ik altijd kinderen in de hoek van de klas laat staan voor een paar minuten als ze slaan, doet Mary dit nu ook. Erg leuk om te zien dat je dan dus toch iets bereikt… Nou niet dat het altijd even goed werkt, want de helft van de keren lopen de kinderen net zo hard weer weg uit de hoek en kun je ze keer op keer weer terugzetten. Dat is gewoon het lastige dat je hun taal niet spreekt. Je kan ze helemaal niet uitleggen waarom ze daar nu moeten staan. Alleen met een boos gezicht en wat gebaren duidelijk maken dat ze iets fout deden en daar nu moeten staan.
Verder zijn we nu ook druk met de voorbereidingen voor de kindjes hier in de lodge te krijgen. We zijn al volop bezig met werkroosters in elkaar zetten en kostenberekeningen te maken. Best lastig af en toe maar het hoort erbij.
Verder is er geprobeerd onze dictator duidelijk te maken dat ze niet langer nodig is hier in de lodge, en dus maar moet vertrekken. Maar dit lijkt niet helemaal te zijn aangekomen. Ik heb sterk het vermoeden dat deze dame oost-indisch-doof is. De spanning tussen ons en haar loopt nu dan ook steeds hoger op. Echtwaar dat er iemand zooooooo kinderachtig kan doen, en dat dan van een volwassen vrouw die ook nog s priester in de kerk is. Niet te geloven. Zo gaat ze expres eerder weg opweg naar school zodat ze eerder in de schoolbus kan zitten, wil ze ons het geld voor het water te kopen niet meer geven, pas na lang aanhouden kregen we dat voor elkaar en ga zo maar door….
Maargoed genoeg nu over de school, de kindjes en het project….

Nu verder met onze vrije tijd… Steffie en ik hebben geïntroduceerd dat we de honden van hier moeten uitlaten... Dus zijn wij deze week begonnen met een dagelijkse middagwandeling met de honden. Helaas hielden we dit niet langer dan 1 dag vol, omdat we het daarna te druk hadden met andere dingen. Zoals nog vele langere wandelingen. Oja Steffie en ik hadden het bedacht hoor! Wij gingen wel eens even wat spullen in de “grote” supermarkt halen, en hier hadden we absoluut niemand anders zun hulp bij nodig. Zo ook niet de hulp van taxi’s en boesboesjes. Nee wij gingen wandelen! Nou iedereen hier keek ons al een beetje verbaasd aan, want die supermarkt ligt nou niet echt bepaald vlak naast de deur….
Maar wij hielden vol, en ja hoor daar vertrokken we dan vol goede moed. (Het wordt trouwens nog wennen als ik terug ben in Nederland, want hier voel ik me zeer geliefd en belangrijk als ik over straat loop. Iedereen vraagt hoe het met je is en wil graag je vriend zijn hahaha en kleine kinderen gillen je uit alle macht na, in de hoop een zwaai op te vangen. Zo ook onderweg naar de supermarkt, en dit keer ging het ook gepaard met om de 2 minuten pssst heee psssst! Beetje irritant maar alles went) Nou na ongeveer 1,5uur gewandeld te hebben hadden we toch echt de supermarkt bereikt. We hadden dus wel iets extras(een lekker lion-reep en een bus pringles salt en vinegar) uit de supermarkt verdiend na zo’n wandeling. Wij onze boodschappen gedaan, en weer vol goede moed begonnen aan de terugweg. Dit keer een andere weg genomen in de hoop dat die korter zou zijn.(iets wat een KLEINE inschattingsfout bleek te zijn). We hadden er natuuuuurlijk ook helemaal niet bij nagedacht dat het er nu dan ook op neer zou komen dat halverwege de terugreis het stikkedonker zou zijn…. Maar gelukkig hadden wij heeeeeeeel veel geluk en kwamen we na een half uur gelopen te hebben op de terugweg, Jos en zijn tijdelijke auto tegen! HOERA gered! Heerlijk met de auto terug naar huis dus.
Verder hebben we afgelopen vrijdagavond ons 1 maandelijks jubileum hier gevierd, want we zijn hier toch ongeveer een maand! Een erg leuk feestje met een zeer laag gespreksniveau… en om het feestje toch een beetje rock en roll stijl te laten lijken moest ook de muur bij de voordeur van steffie en willeke er aan geloven… Dit omdat ik bedacht had dat de deur extra hard dicht moest(zodat onze dictator wakker zou worden), het gevolg was dat toen de helft van de muur eraf viel… tjah welkom in de lodge hahaha

Bloopers van de week
• Jos die denkt dat je de laptop gewoon kan aansluiten aan de stroom, als de stroom is uitgevallen. Want dat kan toch gewoon, je kan toch gewoon de stekker in het stopcontact doen….
• Fey heeft een nieuwe uitvinding, en wel de Bliblibliotheek…..
• Sandra laat de muur instorten…
• Dictator en de kok en schoonmaakster worden betrapt bij het kijken van een harde pornofilm op hun telefoon!!!
• Kalidu heeft een warme nattte plek op de broek van steffie veroorzaakt… Tjah dat krijg je als je onzindelijke kindjes op schoot neemt…

Nou lieve lezertjes, dit was het verhaaltje van de week maar weer… Ik mis jullie, en ik wil van jullie graag leuke verhalen uit Nederland ontvangen, zoals de blunders tijdens het stappen enz….Tot schrijvens maar weer!

Veel liefs, en een kusje voor die ouwe lobbes in eindhoven!
Sandra