week 9

Week 9

Maandag
Eindelijk is dan de dag aangebroken waar we allemaal zo hard voor hebben gewerkt! Vandaag komen de kindjes naar de lodge en verblijven ze de hele week hier. Stiekem is het toch nog een heel gedoe om de kindjes hier te krijgen! Ja want de schoolbus moet dan toch echt wel 700 hele meters omrijden. En de schoolbus heeft nou eenmaal een vaste route waar ie niet van af mag wijken. Dus hij kan echt niet onze kindjes bij de lodge afzetten na schooltijd, en ze voor schooltijd weer ophalen. Dat is echt heeeeeeeel moeilijk. Maar wij tubabs zien hier toch echt het probleem niet van in en vinden dus echt dat de bus hier wel heen moet rijden. Om deze reden hebben we toch nog met wat mensen gebeld die hier over gaan en het geprobeerd te regelen. En ook om deze reden ben ik op school gebleven en met de schoolbus mee terug gereden om me ervan te verzekeren dat de kindjes veilig en wel afgezet zouden worden. Dit was maar goed ook want de vastgeroeste buschauffeur gaf niet zomaar toe. En hij wist de weg ook niet dus hij kon ons echt niet afzetten. Maar dit probleem was zo weggewuift want ik kon hem de weg wel wijzen. Na lang gediscussieerd te hebben zijn de kindjes en ik veilig en wel afgezet op de plaats van bestemming.
De caretakers waren nu dan voor de kindjes! En wij moesten op onze handen gaan zitten omdat de caretakers toch echt zelf moesten leren hoe ze dit moesten doen. Iets wat voor ons niet meeviel en dus ook al snel mislukte. Het was werkelijk waar een prachtig gezicht om de kindjes hier aan hun eerste fruithapje , eerste spelletje, eerste keer basketballen met onze zelfgemaakt basket, eerste keer in bed te zien. Puur genieten, want dit is toch waar we het allemaal voor deden.

Dinsdag
Oeh oeh oeh, zouden de caretakers het redden om de kindjes optijd voor school klaar te hebben??? Nee dit ging niet lukken, maar zoals we vermoeden zou de schoolbus toch niet komen en kon jos ze dan later wel naar school brengen. Maar tot onze grote verassing stond daar om half 9 de schoolbus, jaja die vastgeroeste buschauffeurs van hier kunnen onverwachtse dingen doen. Nou de kinderen konden hun ontbijt dus niet goed afronden want ze moesten halsoverkop met de schoolbus mee. Nou wij hadden om 9 uur een afspraak met iemand van de regering die wat deed met onderwijs en speciaal onderwijs. Erg leuke vrouw waar we veel informatie van hebben gekregen en die ons ook mooi met andere delen van de regering in contact heeft kunnen brengen. Smiddag de kindjes weer terug van school, en nu dan toch echt maar op onze handen zitten! Het ging al beter. Maar het blijft moeilijk, vooral voor mij met kalidu! Die ook steeds weer onze aandacht opzoekt, en waarmee ik het liefst dag en nacht bezig ben. Want echtwaar het is een scheetje! En hij laat ons soms ook voor minder leuke verassingen staan, als ie bijvoorbeeld in onze “woonkamer” poept en mij dan van geen kwaad bewust komt waarschuwen dat daar zun drol ligt. Maarja daar kan die arme schat toch ook niks aan doen, dan hadden de caretakers hem ook maar eerder naar de wc moeten brengen. Jaja zo blijf je stiekem toch wel druk met die kleine schatten hier.

Woensdag
Vandaag de dag weer zoals de hele week al te vroeg begonnen. Want met die caretakers hier die sloffen als een dolle wordt je wel wakker of je nou wilt of niet. Maar de kindjes zijn nu net zoals gisteren wel optijd klaar voor de schoolbus. We hadden besloten om smiddags de kindjes mee te nemen naar het strand. Echt geweldig was dat!!! De kindjes hadden de middag van hun leven. Hoewel mijn kleine vriend het eerste half uur toch flink wat protest maakte. Hij vond de zee maar eng en was het er absoluut niet mee eens om dichterbij de zee te komen dan vanaf het einde van het strand. Uiteindelijk kreeg jos hem met veel tegenspartelen mee, en nog geen kwartier later stond ie met mij in de zee, en was ie daar ook niet meer weg te slaan. Nu was het vechten om hem weg te krijgen uit de zee. Maar al met al was het dus echt een geweldige middag. En savonds hebben wij de kindjes mee gedoucht want wij waren degene die de kindjes vies hadden gemaakt op het strand. Na het douchen de kindjes ingestopt in bed en zelf daarna toch ook redelijk snel het bed opgezocht. Want die dagen hier zijn zo toch echt vermoeiend, ik wist niet dat kindjes zoveel energie opeisten! Poeh poeh.

Donderdag
Vandaag begonnen steffie en ik de dag heel erg goed. We hadden afgesproken met de papa en zus van steffie een strandwandeling te gaan maken. Heerlijk gewoon! De strandwandeling werd al snel een wandeling door het apenbos. Opzoek naar de apen, iets waar je niet lang voor hoefde te zoeken. Want wat een brutale beesten, vraag me af of hun soms nooit manieren hebben geleerd ofzo. Want ik hoefde zo’n gedrag thuis toch nooit te vertonen. Maar met een stok in de hand om ze op afstand te houden was het toch een hele leuke wandeling. Daarna nog heerlijk getrakteerd op een cola en een stuk pizza (tegen niemand zeggen want dat is geheim)…. Een erg leuke ochtend dus. En om dan te horen dat je ook nog veel post hebt gekregen als je terugkomt is helemaal leuk! De middag verliep verder wat minder leuk want lizzy(dochtertje van Marie) en cherno(een van onze kindjes) waren ziek. Lizzy had nu al twee dagen koorts dus moest naar het “ziekenhuis”. Ik ging mee en kon zo meteen een lokaal ziekenhuis hier bekijken. Iets wat de naam ziekenhuis eigenlijk niet eens verdient. Echtwaar ik heb mijn ogen uitgekeken. Het leek niet op een ziekenhuis, alles was open dus je kon overal binnen kijken en het stonk naar urine. Het zag er ongeveer zo uit: eerst 1 grote wachtruimte waar iedereen veel te lang moest wachten, om vervolgens binnen geroepen te worden, waar dan 3 zinnen uitgewissseld werden zodat ze met een zak pillen naar huis gestuurd werden. Maakt niet uit hoe ziek of nie, pillen helpen hier altijd denken ze. En daar is dan ook echt geen onderzoek voor nodig om te kijken welke pillen, nee je verteld gewoon in 3 zinnen wat er aan de hand is en dan weten hun zonder naar je te kijken of iets al welke pillen je nodig hebt. Zo zat er ook een kind van ongeveer 10 jaar oud met der moeder. Het kind was echt heeeeeeeeeeel ziek, kon niet eens meer lopen, helemaal apatisch en hartstikke verward. Nou die sturen we dan toch ook gewoon met een paar pillen naar huis. Geen enkel probleem hier. Het is niet raar als het kind nu inmiddels al niet meer leeft. Nou dan had je daar nog zo’n vieze ziekenzaal, met twee bedden die van ellende uit elkaar vallen, de mensen die erop lagen hadden niet eens dekens of een kussen. Nee dat ziekenhuis was echt heftig!! Kan er met mijn verstand niet bij dat dat hier zo gaat.

Vrijdag
Vandaag is de dag van de openingsceremonie!!!! Allemaal hard aan het werk om alles voor 3 uur klaar te hebben zodat het feest kan beginnen. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in! Maar toen het eenmaal begon was het echt een geslaagd feest, ik hielp mee in de bediening met de meiden en we waren ook gastvrouwen. En dat ging ons goed af. Het was leuk om te zien hoe alle mensen enthousiast waren en alles verliep erg soepeltjes!. Een woord gewoon helemaal leuk. De kindjes gingen aan het einde naar huis, maar een uitzondering daar gelaten wilden ze allemaal blijven. Kalidu stond al zijn familie uit te zwaaien en gaf zun broer op zun donder toen die zei dat hij mee moest. Neenee kalidu bleef hier zei die. Helaas moest ik hem toch echt meegeven naar huis. Het feest eindigde alleen wat minder leuk. De dj had gezien dat hier blanken rondliepen en wilde nu ineens meer geld dan afgesproken. Maar dit kreeg ie van ons niet, want wij moeten het geld hier heel goed bewaken willen we genoeg over houden voor de kindjes. En die zijn toch het belangrijkst. We hadden niet voor niets op alles bij het feest bezuinigd. Dus de dj kon lullen als brugman maar kreeg niet meer geld. Iets wat heftige discussies opleverde. Maar uiteindelijk droop ie af. De rotzooi was dankzij de vele hulpzame handen hier ook zo weggeruimd en zo liep de dag ten einde. Ik had denk ik iets teveel popcorn gesnoept want ik was plots strontmisselijk en ben maar naar bed gegaan. Voelde me niet zo lekker maar gelukkig viel ik al gauw in slaap.

Zaterdag
Fey loste mij vandaag af met ziek zijn, want die werd nu misselijk wakker. Helaas had fey iets meer pech en heeft ze een ware banjul belly. Vandaag stonden een bruiloft en een afspraak bij een hotel op de agenda maar die gaan niet door omdat onze chauffeur ome jos last van zijn nek heeft. Iets wat ik stiekem helemaaaaal niet erg vind want ik had toch al niet zo’n zin.
Dan komt er ineens onverwacht slecht nieuws…….
Nabba, de caretaker die de dj geregeld had zit in de gevangenis. Achter slot en grendel. De dj schijnt aangifte gedaan te hebben omdat ie niet meer geld van ons gekregen had, en daar hebben ze nu nabba voor opgepakt……..
Jos en Marie zijn dus op pas gegaan naar het politiebureau om daar nabba vrij te praten! Gelukkig is dit gelukt. De dj beweerd dat hij ons nu gaat aanklagen, maar hij heeft toch geen geld voor een advocaat en wij wel! Dikke pech voor hem dan dus.
Smiddags hadden we een bruiloft! Alweeeeeeeer. Maar nu in het duurste hotel van heel gambia dus dat zou wat beloven. En ja hoor aangekomen keken wij onze ogen uit, wat een luxe! Iedereen had zelfs zijn eigen naamkaartje bij de stoel aan tafel waar ie moest zitten. En dan dat eten!!!! Net alsof we in de hemel waren! Jaa hier deden wij het wel voor. Klein minpuntje was dat we vooraf geen zin hadden en we dus allemaal in onze kloffie kleding daar stonden. Ik had in deze luxe tussen al die mooi gekleede mensen gewoon een broek aan waar een half uur geleden nog op gepist was door onze kleine buurtvriend kebba. Nou dan voel je je ook niet helemaal meer op je plek. Maar we hadden alles over voor het eten wat we zagen staan! Klein detail was dat ze vergeten waren ons op de gastenlijst te zetten, dus dat ze nog moesten improviseren om ons aan tafel te krijgen. Wat uiteindelijk wel gelukt was. Nou dachten wij het ff goed voor elkaar te hebben. Helaas zijn bruiloften in gambia gewoon niet uit te houden. Want 4!!!!! Uur lang hebben we naar gebeden en speeches moeten luisteren! Nou ik geloof dat inmiddels heel de wereld gezegend was! Zelfs voor de kleuren van de taart werd gebeden! En wij hadden zo’n honger! Gelukkig na 4 uur lang stilzitten mochten we dan toch aan het eten beginnen. En dat was echt heerlijk!

Quizvraag van de week:
Wat is de uitvinding van deze week???
a) Een waterflesje als piek in de kerstboom
b) Een ballon als piek in de kerstboom
c) Een strik als piek in de kerstboom
d) Geen piek in de kerstboom

Wist u dat:
- Sandra in Nederland met geen mogelijkheid meer kan uit eten. Want ze heeft geen manieren meer.
- Kalidu de volgende editie van so you think you can dance gaat winnen
- Bulletje vooruitgang boekt!!! En hij nu gewoon normaal kan remmen